Srpska pravoslavna crkva obilježava danas Časne verige, dan kada je kralj Irod okovao Svetog apostola Petra.
Verige u koje je Sveti Petar bio okovan hrišćani su kasnije godinama čuvali, vjerujući da su čudotvorne i da donose izliječenje svakome ko ih dotakne. Te verige čuvahu hrišćani koliko zbog uspomene na velikog apostola, toliko i zbog njihove celebne moći, jer se mnogi bolesnici izliječiše dodirom o njih.
Dugo godina je čuvan i ubrus kojim su vjernici brisali Svetog Petra tokom mučenja, ali je on kasnije ipak izgubljen. Takođe, u našem narodu postoji mnogo običaja vezanih za ovaj praznik, a jedno se čak vezuje i za najvećeg srpskog svetitelja, Svetog Savu.
Narodno predanje kaže da je jednom i Sveti Sava bio okovan u verige pa je po oslobođenju, sačuvao verige i njima liječio. Jednom se, tako, susretne sa Svetim Petrom, i razmijeni sa njim okove. Sava je Petru dao hladne, a Petar Savi vruće. Da nisu tako uradili, narodu bi ljeti bilo prevruće, a zimi prehladno.
U mnogim mjestima Srbije, Verige se smatraju velikim praznikom i za njega su vezani mnogi običaji i vjerovanja. U Popovom polju Srbi na taj dan ne rade teže poslove, a žene poste. U Gornjoj Pčinji praznuju ovaj dan zbog grada.
Na Kosovu i Metohiji praznuju Verige da ne bude kuge, stočari da stoka napreduje, i prije zore zahvate nenačetu vodu na izvoru i sa njom prskaju stoku. Ratari to isto rade sa žitom u košu, da bi zdravo izgurali zimu do kraja. Na ovaj dan zvijeri ne napadaju ljude, i ne šiju se odijela. Ko nosi odijelo koje je šiveno na Časne Verige, vjeruje se da će poginuti od groma.
Po narodnom vjerovanju od Verižnica (Časnih Veriga) nastaje blaže vrijeme, jer Bog usijanim verigama počinje da zagrijeva zemlju. U mnogim mjestima, Verige se smatraju za veliki praznik.